Olifanten en voorbereidingsdagen, huh?
Door: TenT
Blijf op de hoogte en volg TenT
14 Mei 2009 | Ghana, Swedru
Hee mensen die het ondanks de weinige berichten nog steeds volhouden om onze site zo af en toe te bekijken,
We zij inmiddels alweer vijf dagen terug van onze 10 dagen op reis. Best fijn om weer een soort thuis te hebben en niet iedere dag een slaapplek op te zoeken.
Het vorige bericht eindigde in Tamale een dag voor we op bezoek gingen bij de plaatselijke dierentuin. Na dat rumoerige internetbezoek met boodschappen over de Koningin, enge ziektes en nog meer aanslaggevaar, zijn we met een gerust hart gaan slapen in het veilige Al Hassan hostel. Al Hassan, aanslagen.. hmm..
Slapen kwam er niet echt van, Tamale ligt zo'n 400 kilometer noordelijker dan de zee en dat betekent een graad of 7 warmer. En in een kamer van 4 euro zit geen goede ventilator. Ach niets te klagen, we hadden immers een aardig vooruitzicht.
Rond vier uur zijn we ons bed uitgegaan richting de bus die met een noodvaart in de richting van Mole reed. Een echte Afrikaanse tocht naar ons idee, het idee van vroeger toen heuvels nog kuilen waren, sex nog vies was en vrouwen de afwas deden kwam aardig boven drijven.
Toen we uitstapten in Larabanga, op zes kilometer van Mole, werden we door drie locals besprongen of we niet even met de motor richting Mole wilden. We wilden eerst nog even de zo typische moskee zien vertelden we. En dat kon geregeld worden. We liepen naar de moskee (btw, Tomb is op dit moment op zoek naar een studie voor volgend jaar) waar een klein verhaaltje over van alles en nog wat verteld werd. Aangezien wij niet de echte sightlisteners zijn, die naar dit soort verhalen luisteren, ging het niet eens het ene oor in en het andere uit maar waaide de teksten allemaal zo richting het National Park. Wel hadden we inmiddels begrepen dat fietsen naar Mole ook mogelijk was. En dat leek ons toch ook niet onaardig.
Een half uurtje wachten en vier cedi voor het zogenaamd renoveren van de moskee verder, zaten we op de fiets richting Mole. Ook dit over een Afrikaans pad. En dat in combinatie met een rugzak van een kilootje of twintig vindt de ketting van zo'n Ghanese trapper, niet goed. Dus valt die er af. Een keer of zes.
Toch kwamen we in Mole aan en nog geen honderd meter na de ingang werden we opgewacht door een familie apen die ons schaapachtig aan zaten te kijken en zich afvroegen of wij nog nooit een aap hadden gezien. Niet zo dus, dus foto's moesten in overvloed worden gemaakt.
Over foto's gesproken (wat een bruggetje), we hebben het nu geprobeerd in Tamale, Mole, en hier in Swedru in twee cafe's maar foto's plaatsen wil nog niet echt lukken, maar we houden vol omdat we weten dat jullie zo graag foto's willen zien en wij toch wel het een en ander met jullie willen delen. Niet om jullie jaloers te maken ofzo.
Maar goed apen dus. Die moesten we voorbij. Dat leek erg lastig te worden, maar de apen bleken nog banger voor ons dan wij voor hun. Het schaapachtige aankijken veranderden dus al gauw in bange blikken en snel vluchtgedrag.
Bij het motel aangekomen kregen we onze eerste gedeelde kamer toegewezen, hebben we ontbeten en vanaf de berg waar het motel op staat, twee olifanten rustig zien badderen. Na het ontbijt besloten we wat te regelen voor een safari, maar dat moest even worden uitgesteld.
Naast het motel stonden zeven of acht olifanten rustig te lunchen. Ook dat moest natuurlijk even vastgelegd worden. Een meter of vijf afstand was toch wel het hoogtepunt. Ook hiervan zullen de foto's nog volgen. We doen ons best!
Voor de nacht bleek een slaapplekje in een boomhut mogelijk. Voor zessen dus richting de boomhut op twee kilometer van het motel en daar onze tent opgezet. Het kon nog wel eens gaan regenen was ons verteld. 's Nachts hebben we vermoedelijk twee beesten gezien, maar veel meer dan schimmen werden het niet en 's ochtends om een uur of vijf liep er nog een soort poes bij de boomhut vandaan.
Om toch nog wat beesten bij naam te kunnen noemen nam onze nachtgids ons mee naar een der meren in 'de dierentuin zonder hekken' om daar nog wat olifanten van hun ochtendbad te zien genieten. Ach het is maar wat er te zien is tijdens je 'wake up uurtje'.
De dag hebben we vooral volgemaakt aan het zwembad en een beetje in bed want veel meer was er in Mole niet te doen. Een zwembad was echter wel heel fijn bij deze temperaturen.
Tijdens het avondeten waren we nog getuigen van een heuze aap-achtervolging: de baas der apen kwam naar de smaak van de locals iets te dichtbij, werd het dak opgedreven om vervolgens een rondje over de daken te maken en met vijftig kilometer per uur een meter bij Tomb vandaan langs te rennen. Na Tijmen's schrikmoment met het wilde zwijn eerder die dag stonden we weer op twee leuke 'kom nou niet te dichtbij, je bent een beest' momenten.
's Avonds bleek de tweede halve finale van de champions league te zijn, voor de grotbewoners dat is een voetbaltoernooi. Chelsea speelde tegen Barcelona en wie anders dan, zoals volgens mij al eerder genoemd, Essien maakte een doelpunt. Vijftig Arikanen uit hun dak en dat allemaal in een National Park waar over het algemeen de stilte overheerst. 90 minuten later bleek Ghana ook een hoop barcelona fans te hebben want in de laatste minuut ging het denkbeeldige dak er nog is af toen Barcelona scoorde. Voetbal zoals dat in Nederland hoogstens tijdens de ek-finale met Nederland beleefd zou kunnen worden.
Om 03:45 de volgende morgen vertrok de bus van Mole naar Tamale. een ritje van een uur of drie, daar in elke village mensen opgepikt moesten worden. In Tamale hadden we 'geluk' met een ticket direct naar Accra. "Twaalf uur" zo werd ons verteld. Een uur of zestien, ergenissen, belachelijke wegen en het idee dat er weinig ideeën in Ghana te bekennen zijn later, waren we in Accra. 22:00 uur inmiddels. Een mooi tijdstip om beroofd te worden, maar gelukkig straalt TenT een hoop kracht uit dus dat gebeurde niet.
Wel duurde het even voor we een bedje gevonden hadden. Te voet de wijk Asylum Down door en om 00:30 eindelijk neerploffend op een bed in een koele kamer. Voorbereiden op een weekendje heaven.
We hebben het hele weekend doorgebracht in een beach resort dat toch wel wat weghad van de Nederlandse coffee shops, alleen dan beter: palmbomen, muziek, goed eten, tafeltennis, gezellige mensen en strand. Kortom, weinig doen en een beetje opladen om na het weekend eindelijk aan school te beginnen.
Maandag bleek echter nog een vakantie dag te zijn. Althans vakantie. Een dag om je voor te bereiden op school? Huh, ja dat dachten wij ook. Dinsdag was bedoeld om de school in orde te maken: gras snijden, banken op de plek en.. spelen.
Woensdag les tot twaalf uur en vandaag was het na twee uurtjes al voorbij: we moeten toch even inkomen na zo'n lange vakantie. Wat wel blijkt in zo'n korte tijd is dat plus hier over het algemeen hetzelfde is als minus en dat yes antwoord geeft op iedere vraag.
Gebarentaal moeten we nog uitvinden. Behalve het gebaar der glimlach, dat kennen we allemaal.
Maandag worden de eerste echte dagen zo schijnt.
We gaan nu terug naar Asuoso,
tijd is op!
KUS
We zij inmiddels alweer vijf dagen terug van onze 10 dagen op reis. Best fijn om weer een soort thuis te hebben en niet iedere dag een slaapplek op te zoeken.
Het vorige bericht eindigde in Tamale een dag voor we op bezoek gingen bij de plaatselijke dierentuin. Na dat rumoerige internetbezoek met boodschappen over de Koningin, enge ziektes en nog meer aanslaggevaar, zijn we met een gerust hart gaan slapen in het veilige Al Hassan hostel. Al Hassan, aanslagen.. hmm..
Slapen kwam er niet echt van, Tamale ligt zo'n 400 kilometer noordelijker dan de zee en dat betekent een graad of 7 warmer. En in een kamer van 4 euro zit geen goede ventilator. Ach niets te klagen, we hadden immers een aardig vooruitzicht.
Rond vier uur zijn we ons bed uitgegaan richting de bus die met een noodvaart in de richting van Mole reed. Een echte Afrikaanse tocht naar ons idee, het idee van vroeger toen heuvels nog kuilen waren, sex nog vies was en vrouwen de afwas deden kwam aardig boven drijven.
Toen we uitstapten in Larabanga, op zes kilometer van Mole, werden we door drie locals besprongen of we niet even met de motor richting Mole wilden. We wilden eerst nog even de zo typische moskee zien vertelden we. En dat kon geregeld worden. We liepen naar de moskee (btw, Tomb is op dit moment op zoek naar een studie voor volgend jaar) waar een klein verhaaltje over van alles en nog wat verteld werd. Aangezien wij niet de echte sightlisteners zijn, die naar dit soort verhalen luisteren, ging het niet eens het ene oor in en het andere uit maar waaide de teksten allemaal zo richting het National Park. Wel hadden we inmiddels begrepen dat fietsen naar Mole ook mogelijk was. En dat leek ons toch ook niet onaardig.
Een half uurtje wachten en vier cedi voor het zogenaamd renoveren van de moskee verder, zaten we op de fiets richting Mole. Ook dit over een Afrikaans pad. En dat in combinatie met een rugzak van een kilootje of twintig vindt de ketting van zo'n Ghanese trapper, niet goed. Dus valt die er af. Een keer of zes.
Toch kwamen we in Mole aan en nog geen honderd meter na de ingang werden we opgewacht door een familie apen die ons schaapachtig aan zaten te kijken en zich afvroegen of wij nog nooit een aap hadden gezien. Niet zo dus, dus foto's moesten in overvloed worden gemaakt.
Over foto's gesproken (wat een bruggetje), we hebben het nu geprobeerd in Tamale, Mole, en hier in Swedru in twee cafe's maar foto's plaatsen wil nog niet echt lukken, maar we houden vol omdat we weten dat jullie zo graag foto's willen zien en wij toch wel het een en ander met jullie willen delen. Niet om jullie jaloers te maken ofzo.
Maar goed apen dus. Die moesten we voorbij. Dat leek erg lastig te worden, maar de apen bleken nog banger voor ons dan wij voor hun. Het schaapachtige aankijken veranderden dus al gauw in bange blikken en snel vluchtgedrag.
Bij het motel aangekomen kregen we onze eerste gedeelde kamer toegewezen, hebben we ontbeten en vanaf de berg waar het motel op staat, twee olifanten rustig zien badderen. Na het ontbijt besloten we wat te regelen voor een safari, maar dat moest even worden uitgesteld.
Naast het motel stonden zeven of acht olifanten rustig te lunchen. Ook dat moest natuurlijk even vastgelegd worden. Een meter of vijf afstand was toch wel het hoogtepunt. Ook hiervan zullen de foto's nog volgen. We doen ons best!
Voor de nacht bleek een slaapplekje in een boomhut mogelijk. Voor zessen dus richting de boomhut op twee kilometer van het motel en daar onze tent opgezet. Het kon nog wel eens gaan regenen was ons verteld. 's Nachts hebben we vermoedelijk twee beesten gezien, maar veel meer dan schimmen werden het niet en 's ochtends om een uur of vijf liep er nog een soort poes bij de boomhut vandaan.
Om toch nog wat beesten bij naam te kunnen noemen nam onze nachtgids ons mee naar een der meren in 'de dierentuin zonder hekken' om daar nog wat olifanten van hun ochtendbad te zien genieten. Ach het is maar wat er te zien is tijdens je 'wake up uurtje'.
De dag hebben we vooral volgemaakt aan het zwembad en een beetje in bed want veel meer was er in Mole niet te doen. Een zwembad was echter wel heel fijn bij deze temperaturen.
Tijdens het avondeten waren we nog getuigen van een heuze aap-achtervolging: de baas der apen kwam naar de smaak van de locals iets te dichtbij, werd het dak opgedreven om vervolgens een rondje over de daken te maken en met vijftig kilometer per uur een meter bij Tomb vandaan langs te rennen. Na Tijmen's schrikmoment met het wilde zwijn eerder die dag stonden we weer op twee leuke 'kom nou niet te dichtbij, je bent een beest' momenten.
's Avonds bleek de tweede halve finale van de champions league te zijn, voor de grotbewoners dat is een voetbaltoernooi. Chelsea speelde tegen Barcelona en wie anders dan, zoals volgens mij al eerder genoemd, Essien maakte een doelpunt. Vijftig Arikanen uit hun dak en dat allemaal in een National Park waar over het algemeen de stilte overheerst. 90 minuten later bleek Ghana ook een hoop barcelona fans te hebben want in de laatste minuut ging het denkbeeldige dak er nog is af toen Barcelona scoorde. Voetbal zoals dat in Nederland hoogstens tijdens de ek-finale met Nederland beleefd zou kunnen worden.
Om 03:45 de volgende morgen vertrok de bus van Mole naar Tamale. een ritje van een uur of drie, daar in elke village mensen opgepikt moesten worden. In Tamale hadden we 'geluk' met een ticket direct naar Accra. "Twaalf uur" zo werd ons verteld. Een uur of zestien, ergenissen, belachelijke wegen en het idee dat er weinig ideeën in Ghana te bekennen zijn later, waren we in Accra. 22:00 uur inmiddels. Een mooi tijdstip om beroofd te worden, maar gelukkig straalt TenT een hoop kracht uit dus dat gebeurde niet.
Wel duurde het even voor we een bedje gevonden hadden. Te voet de wijk Asylum Down door en om 00:30 eindelijk neerploffend op een bed in een koele kamer. Voorbereiden op een weekendje heaven.
We hebben het hele weekend doorgebracht in een beach resort dat toch wel wat weghad van de Nederlandse coffee shops, alleen dan beter: palmbomen, muziek, goed eten, tafeltennis, gezellige mensen en strand. Kortom, weinig doen en een beetje opladen om na het weekend eindelijk aan school te beginnen.
Maandag bleek echter nog een vakantie dag te zijn. Althans vakantie. Een dag om je voor te bereiden op school? Huh, ja dat dachten wij ook. Dinsdag was bedoeld om de school in orde te maken: gras snijden, banken op de plek en.. spelen.
Woensdag les tot twaalf uur en vandaag was het na twee uurtjes al voorbij: we moeten toch even inkomen na zo'n lange vakantie. Wat wel blijkt in zo'n korte tijd is dat plus hier over het algemeen hetzelfde is als minus en dat yes antwoord geeft op iedere vraag.
Gebarentaal moeten we nog uitvinden. Behalve het gebaar der glimlach, dat kennen we allemaal.
Maandag worden de eerste echte dagen zo schijnt.
We gaan nu terug naar Asuoso,
tijd is op!
KUS
-
14 Mei 2009 - 18:19
Marijke:
Jeetje Tomba zat je haast op de rug van een aap! :-)
Wel speciaal hoor wat jullie allemaal meemaken!
Gaan jullie nog 3 weken extra les geven eraan plakken want dat hebben jullie nu uiteindelijk allemaal gemist?
Of..... trek het backpacken toch wel weer na jullie periode les geven?
Liefs en dikke kus van ons drietjes uit Faunaland xxx -
14 Mei 2009 - 19:25
Dieuwe:
hooi,
ach maar een meter of vijf?? VET
dat wil ik ook !!
geniet ervan om nu eindelijk les te geven
en de groetjes van de vader van Rick (aan jullie alletwee)
hij moest erg hard lachen dat jullie nog steeds niet begonnen waren met les geven haha!
hoe is 't met de enveloppen? maak je er nog steeds elke dag één open?
nou doeii
Dieuwe
ps nog maar 55 dagen en een paar uurtjes! en dan al weer naar huis... jullie zijn er al meer dan een maand!!
-
14 Mei 2009 - 22:37
Paulus:
hoowj beertjes, lukt het vinden van een studie een beetje tomba?:p en hoest met je voetbal skills timen? ^^
kusje van mij :p -
15 Mei 2009 - 09:00
Linda:
Wat vet om weer eens wat te lezen! En ik word er echt niet jaloers van :P Jullie zijn al weer een maand weg, maar ik vind het ook wel weer leuk als jullie terug zijn hoor! De schuur is namelijk een zooitje Tijmen :P Heeeeel veel plezier nog en die foto's moeten inderdaad snel komen. xxxx -
15 Mei 2009 - 09:06
Tessa:
Dag avontuurlijk duo,
heel leuk om jullie verhalen weer te lezen, ter afwisseling van het grijze uni-beeld. Geniet van alle glimlachen daar, hier overheerst toch wel de chagerijnige uitstraling van velen!
Tip1: naar de feyenoord school (bij cape coast geloof ik). Even bellen van tevoren en misschien kunnen jullie wel blijven logeren en een wedstrijdje mee voetballen of training geven aan de kleintjes?
Tip2: 'snachts zeeschildpadden eieren zien leggen bij green turtle lodge, is aan de kust in het westen.
Tip3: hoofd, schouders, knie en teen doet het altijd erg goed bij de kids!
Nichtje Tes -
15 Mei 2009 - 13:11
Anne:
wajooo klinkt voor de verandering weer vet! denk dat jullie in NL wel weer moeten wennen aan het regeltempo en het op tijd komen haha. veel plezier en succes met de kids, liefs! -
15 Mei 2009 - 13:16
Cher:
zo jongens lekker lang berichtje, leuk!
En de lay out is ook veranderd zie ik, leuk zo met die olifanten bovenaan haha. Jullie doen jullie best dus.
Als ik zo lees Tijmen is Tom helemaal niet zo lui hoor! Hij is helemaal op vrijwillige basis op zoek naar een studie terwijl die zo ver van hier is hoor! Dus niet valse berichten sturen jij. :)
nou guys, veel plezier en succes nog met les geven. Misschien is de PABO dan toch wat voor jullie?
Tot over 2 maaaaaaaanden, wij breken ondertussen wel de schuur af. ;)
liefs!
-
15 Mei 2009 - 17:54
Pim En Bep:
Nou Thomas je hebt weer heel wat beleefd.
Ook nog gefietst en hoe?
Dan kan je die oude omafiets van jou in Delft tot de BMW's onder de fietsen rekenen.
Maar je bent gelukkig wel op de plaats van bestemming gekomen.
Het is nu waardeloos weer hier.
Regen en vanmiddag onweersbuien.
Ik denk dat het bij jullie warmer is.
Maar als jij terug bent wordt het mooi weer hier, let maar op.
Jij neemt het zonnetje vanuit Ghana mee naar Delft.
Ook weer gezellig hoor als we je hoofd weer boven de heg uit zien steken.
Thom en Tijmen de groetjes van Pim en Bep
-
16 Mei 2009 - 12:52
Mam Yoke:
he boys,
Klinkt weer goed! Al pennen uitgedeeld? Als je tekort komt heeft marijke er nog wel een paar....Ben benieuwd naar jullie volgende weekend uitstapjes. Groetjes mam -
18 Mei 2009 - 14:55
Saskia:
Haai!
Wat een leuk verhaal!
Ben echt jaloers..
Leuk dat jullie nu eindelijk aan het les geven zijn.
Geniet van alles daar!
Nog veel plezier!
xxx Sas
Ps:Bij mij lukt het ook niet om foto's te plaatsen op waarbenjij. Ik heb het toen een link gemaakt en op hyves de foto's gezet.Daar kon ik wel foto's op zetten.Maby een idee:D -
21 Mei 2009 - 18:29
Nan:
Wow wat een belevenissen! Wat is het hier dan toch saai :P
heel veel suc6 met lesgeven!
Kuwss -
10 Juni 2009 - 11:09
Jacqueline:
Thomas,
ik wil je een hele gezellige verjaardag wensen, morgen de grote dag, 21 lentes jong, hartelijk gefeliciteerd ermee.
Maak er wat moois van.
groetjes Jacqueline
(collega van Marijke)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
